ศึกษาวิเคราะห์การสวดโพชฌงค์ 7 ในฐานะเป็นธรรมโอสถ ในพระพุทธศาสนา

โพชฌงค์  โพชฌงค์ หรือ โพชฌงค์ 7 คือธรรมที่เป็นองค์แห่งการตรัสรู้ หรือองค์ของผู้ตรัสรู้ มีเจ็ดอย่างคือ สติ โพชฌงค์ นี้เป็นหลักธรรมสำคัญหมวดหนึ่ง ญาติโยมหลายท่านรู้จักในชื่อที่เป็นบทสวดมนต์ เรียกว่าโพชฌงคปริตร และนับถือกันมาว่า เป็นพุทธมนต์สำหรับสวดสาธยาย เพื่อให้คนป่วยได้สดับรับฟังแล้วจะได้หายโรค

โพชฌงค์ ๗ คือ ๑ สติสัมโพชฌงค์ · ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้ · ภิกษุที่เจริญสติปัฏฐาน ๔ แล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมบำเพ็ญโพชฌงค์ ๗ ให้บริบูรณ์ได้ · ภิกษุที่เจริญ เมื่อครั้งที่พระพุทธองค์ทรงอาพาธ พระจุนทะแสดงโพชฌงค์ถวายก็ทรงหายประชวร สำหรับคนทั่วไป ยามเจ็บไข้ได้ป่วย โพชฌงค์ ๗ สามารถช่วยให้อาการทุเลาหรือหายได้หรือไม่

ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ โดยความ ได้แก่ตัวปัญญาที่มีความเจริญ คือ รู้อยู่ในรูปนาม และความเกิดดับของรูปนามโดยกิจคือการภาวนา แล้วทำลายโมหะ และปรากฏขึ้นโดยความเป็นสัมโพธิญาณ คือ มรรคทั้ง ๔ โดยองค์ธรรม โพชฌงค์ ธรรมที่เป็นองค์แห่งการตรัสรู้ ๗ ประการ เราได้เคยได้ยินเกี่ยวกับการรักษาโรคด้วยการสวดโพชฌงค์ ทั้งๆ ที่ โพชฌงค์ คือ องค์ธรรมเพื่อการรู้แจ้ง